Lian Schout van de Hogeschool Rotterdam heeft met haar afstudeerproject de Waterbouwprijs 2024 gewonnen in de categorie HBO. De eerste prijs in de categorie WO ging naar Anne-May Alkemade van de TU Delft. De prijzen zijn op 17 oktober tijdens de Waterbouwdag in het Beatrix Theater Utrecht uitgereikt door de winnaar van de Waterbouwprijs 2023 (WO), Maria Montijn.
Lian Schout, afgestudeerd aan de Hogeschool Rotterdam, won met haar afstudeerproject ‘De erodeerbaarheid van Trisoplast en klei’. In Nederland wordt een grote hoeveelheid klei gebruikt voor de versterking van waterkeringen. Deze kleilaag moet voorkomen dat de dijk door erosie bezwijkt. Voldoende klei van de juiste kwaliteit wordt steeds schaarser en de toepassing van Trisoplast is een alternatief. Trisoplast is een mineraal afdichtingsmateriaal bestaande uit zand, bentoniet en een polymeer dat momenteel wordt gebruikt voor onder- en bovenafdichtingen van afvalbergingen. Met een serie laboratoriumproeven heeft Lian in haar afstudeerwerk aangetoond dat Trisoplast een hogere weerstand heeft tegen erosie voor zowel langsstroming als golfbelasting in vergelijking met klei erosieklasse 1 en 2. Dat toont de kansrijkheid aan van dit materiaal als vervanger van klei voor dijkversterkingen. De jury vindt dat Lian uitstekend onderzoek heeft afgeleverd van hoog niveau.
Zeegras
Anne-May Alkemade, afgestudeerd aan de TU Delft, won met haar afstudeerproject ‘Seed-sediment Dynamics: An experimental study into the behavior of seagrass seeds in a sand mixture informing a novel approach for large scale seagrass restoration’. Het herstel van zeegras in ondiepe wateren is van essentieel belang omdat het grote hoeveelheden CO₂ opslaat en erosie tegengaat. Er bestaat op dit moment echter geen goede techniek om dit op grote schaal tegen lage kosten uit te voeren. Het nieuwe idee is om met een mengsel van zand, water en zaden een dunne laag aan te leggen van circa 10 centimeter. De zaden moeten tussen de 1-5 centimeter onder de bovenkant van deze nieuwe zandlaag zitten om goed tot ontwikkeling te kunnen komen. Anne-May heeft in haar onderzoek gekeken naar de dynamica van zo’n mengsel om te zien of en zo ja hoe deze techniek kan werken met een serie van verschillende typen experimenten. Deze experimenten laten zien dat lage zandconcentraties en ook kleinere zandkorreldiameters gunstig zijn om de zaden op de juiste plek in de bodem terecht te laten komen. Bij te hoge concentraties of korreldiameters treedt er veel of zelfs volledige ontmenging op tijdens de sedimentatie waarbij de zaden boven op het zand eindigen ondanks de hogere valsnelheid. De jury is onder de indruk van het gedetailleerde onderzoek en de systematische beantwoording van de onderzoeksvragen waarin ecologische en fysische kennis is gecombineerd.