Samen met de Unie van Waterschappen en de Universiteit van Amsterdam onderzoekt Waterschap Hunze en Aa’s de leefwijze en de leefomgeving van de beverrat. Met de uitkomsten van het onderzoek hoopt het waterschap de beesten efficiënter te kunnen vangen. Beverratten zijn, ondanks hun grootte, door hun zwerversgedrag vaak lastiger op te sporen dan bijvoorbeeld muskusratten.
Door beverratten te zenderen, wil het waterschap antwoord krijgen op de vraag hoe en waar deze invasieve exoot precies leeft. “Voordat we officieel van start konden met het onderzoek, vroegen we eerst diverse vergunningen aan”, stelt het waterschap. “Ook voerden we in een gecontroleerde omgeving een proef uit om te kijken hoe beverratten reageerden op een dergelijke zender. Pas nadat duidelijk werd dat hun gedrag hierdoor niet veranderde, kregen we een akkoord op het daadwerkelijk uitvoeren van het onderzoek. In totaal mogen we dertig beverratten zenderen.”
Gps-systeem
Als een beverrat wordt gevangen, wordt het dier gesteriliseerd en gezenderd. Daarna wordt het dier weer vrijgelaten op de plek waar het werd gevangen en wordt het gevolgd met het gps-systeem dat in de zender zit. “Zo zien we op een online kaart waar het dier zich bevindt. Inmiddels hebben we drie beverratten gezenderd in ons beheergebied. We kijken nu naar de eigenschappen van de omgeving waar de beverrat graag verblijft. Dit volgen we een tot twee jaar. We hopen zo een soort kansenkaart te maken”, aldus het waterschap.
Efficiënter vangen
Door meer duidelijkheid te krijgen over het trekgedrag van de beverrat, kan het waterschap in het vervolg selectiever kooien plaatsen. “Daarmee vermindert het uiteindelijk het aantal ingezette uren en ongewilde bijvangsten. Een ander voordeel is dat de gezenderde beverrat ons op het spoor kan brengen van soortgenoten.” Verder is de verwachting dat er een nog beter beeld ontstaat van hoe en waar het dier leeft door de resultaten uit dit onderzoek te koppelen aan de gegevens vanuit eDNA-onderzoek. Met eDNA kan de aanwezigheid van muskus- en beverratten in waterlopen worden aangetoond.
Vooral langs de Duitse grens
Beverratten graven gangen en holen in dijken en oevers. Ook maken ze nesten met uitgebreide ondergrondse gangenstelsels. Zo veroorzaken ze verzakkingen in dijken en kades. Ruim 95 procent van de vangsten vindt direct langs de Duitse grens plaats.
