In de gemeenten Boxtel en Son in Brabant zijn meerdere mensen ernstig ziek geworden doordat zij in de buurt van een biologische waterzuivering kwamen. In Nederland staan er volgens het CBS ongeveer 200 biologische zuiveringen. Het is niet duidelijk of deze zuiveringen allemaal een extra risico vormen als het gaat om het verspreiden van legionella. Er is meer onderzoek en regelgeving nodig blijkt uit een artikel in het Brabants Dagblad van zaterdag 22 september.
In de afvalwaterzuivering van vleesbedrijf Vion in Boxtel werd in december 2017 de legionellabacterie aangetroffen. In de krant vertelt slachtoffer Gerard Smits hoe hij besmet raakte door legionella en kantje boord lag door alleen maar in de buurt van een waterzuiveringsinstallatie te komen. In Boxtel werd door de GGD in 2016 en 2017 bij vier mensen dezelfde bacterie aangetroffen.
Zuiveringen van vleesbedrijven
De bron blijkt de afvalwaterzuivering van vleesbedrijf Vion, die beheerd wordt door specialist HydroBusiness. De GGD is verrast omdat besmettingen door een afvalwaterzuiveringsinstallatie in Nederland niet eerder voorkwamen. In Duitsland gebeurde het een keer bij bierbrouwer Warsteiner. Het afvalwater van Warsteiner kwam via een rivier terecht in een koeltoren die de legionella verspreidde. De GGD is gealarmeerd en gaat op zoek naar de mogelijke bron van acht patiënten die besmet raakten met hetzelfde legionella-type in de buurt van de gemeente Son. In maart 2018 wordt bij destructiebedrijf Rendac legionella wordt gevonden. Ook Rendac blijkt te beschikken over een biologische afvalwaterzuiveringsinstallatie die in de vijf jaar daarvóór nooit ‘verdacht’ was. En ook Rendac neemt net als Vion maatregelen om verdere besmettingen tegen te gaan.
Meer onderzoek en regels
Volgens de huidige wet- en regelgeving hoeven afvalwaterzuiveraars geen risico-analyses en beheersplannen te schrijven. Maar het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) ziet het niet als zijn taak die handschoen nu op te pakken. De krant belt met de GGD, de Omgevingsdiensten, gemeente, provincie en waterschap. Ze geven vrijwel allemaal toe dat er nog niets geregeld is. Die vinden, volgens de verslaggevers, allemaal dat er iets moet gebeuren, maar wijzen vervolgens voornamelijk naar elkaar.
