Het vernatten van veenweidegebieden vermindert de uitstoot van CO2 en draagt dus bij aan het halen van de klimaatdoelstellingen. Maar deze maatregel vraagt ook extra water vanuit het oppervlaktewatersysteem. In droge zomers kan dit water niet altijd geleverd worden. Daarnaast kan de extra wateraanvoer tekorten veroorzaken voor beregening en het tegengaan van verzilting. Dat blijkt uit een studie die Deltares onlangs uitvoerde.
Deltares onderzocht voor het Deltaprogramma Zoetwater wat de consequenties zijn voor de zoetwatervoorziening als het veenweidegebied op grote schaal wordt natgehouden. Het onderzoek wijst uit dat de regionale veenweidestrategieën voor de aanpak van bodemdaling én de zoetwaterstrategie een integrale afweging vergt.
Onderwaterdrainage
De onderzoekers rekenden de gevolgen van onderwaterdrainage en peilfixatie door. Met onderwaterdrainage kan preciezer gestuurd worden op een gewenst grondwaterpeil. Bij onderwaterdrainage hoeft de landbouw minder te beregenen en worden de gevolgen van droogte verminderd. In een warmer klimaat kan de extra vraag voor peilfixatie niet altijd geleverd worden’, concludeert Deltares.
West-Nederland
In West-Nederland ontstaan in een warmer klimaat waarschijnlijk eens in de tien jaar significante watertekorten, verwachten de onderzoekers. ‘De capaciteit van de Klimaatbestendige Wateraanvoervoorziening (KWA) is dan niet toereikend om in alle vragen te voorzien, met gevolgen voor landbouwopbrengst, waterkwaliteit en stabiliteit van veenkades. Deze tekorten nemen door het vernatten van veenweiden met circa 15% toe.’
Noord-Nederland
In Noord-Nederland zorgt het vernatten van veenweides voor een 9-12% grotere watervraag voor peilbeheer in omgeving van het IJsselmeer/Markermeer. In het huidige klimaat kan deze extra watervraag nog geleverd worden, maar in een warmer klimaat lukt dat niet. Dan moeten er keuzes worden gemaakt tussen de verschillende watervragers. ‘Aangezien waterlevering voor peilbeheer in de meeste gebieden voorrang krijgt, betekent dit elders een grotere kans op beregeningstekorten en afname van de kwaliteit van het oppervlaktewater door doorspoelbeperkingen.’
