Waterschap Scheldestromen vindt de risico’s te groot om de zeedijk bij Perkpolder, waar thermisch gereinigde grond in is vastgesteld, over te nemen van Rijkswaterstaat. De waterveiligheid en de kosten spelen mee in dit besluit.
“Onder geen enkele omstandigheid wensen wij een dijk over te nemen waar nog zichtbare of verstopte risico’s in zitten”, zei Philipp Keller, dagelijks bestuurder van waterschap Scheldestromen, tijdens een commissievergadering begin december. Dat meldt de Provinciale Zeeuwse Courant. De zeedijk bij Perkpolder is in 2015 door het Rijk aangelegd omdat er een buitendijks natuurgebied is gecreëerd door een bres in de bestaande zeewering te maken. Om het achterland te beschermen is de nieuwe zeedijk aangelegd met thermisch gereinigde grond (TGG), maar die grond bleek verontreinigd te zijn.
Er is nog geen besluit genomen over wat de beste oplossing is voor de beperking en het zoveel mogelijk ongedaan maken van verontreiniging door TGG in de Zeedijk bij Perkpolder. Begin december nog legde de gemeente Hulst de Staat een last onder dwangsom van 5 miljoen euro op om uiterlijk op 1 juli 2022 met een plan van aanpak te komen voor de zeedijk.
Wel of niet afgraven?
Uit diverse onderzoeken blijkt dat er verhoogde waardes aan verontreinigende stoffen in het grondwater en oppervlaktewater aanwezig zijn van de zeedijk. Royal HaskoningDHV concludeerde dat afgraven geen kansrijke optie is, terwijl dit volgens het waterschap wel zo zou zijn. Het waterschap stelt in een brief aan Rijkswaterstaat dat afgraven zelfs de ‘enige passende optie’ is.
Naast de optie ‘afgraven’ werkt Royal HaskoningDHV nog twee andere opties uit. In het ene scenario wordt de kwelsloot die om het gebied heen ligt, geïsoleerd, waarna de vervuiling in de Westerschelde wordt geloosd. De andere optie gaat uit van een drainage onder de TGG die moet voorkomen dat de vervuiling in het grondwater terechtkomt.
Dreiging voor waterveiligheid
Het waterschap is bang dat de in de dijk aanwezige TGG gaat samenplakken, ofwel verkitten. Begin 2022 gaat het waterschap zelf onderzoek doen naar de verkitting in de dijk, dat een hogere doorlaatbaarheid kan veroorzaken en daarmee de waterveiligheid in gevaar brengt. Dijkgraaf Toine Poppelaars schrijft hierover half november aan Rijkswaterstaat: “Vooruitlopend op het onderzoek willen we u alvast meegeven dat we een waterkering met verkitting in geen geval en onder geen enkele voorwaarde zullen overnemen. We zouden graag van u bevestigd zien dat verkitting ook voor u onacceptabel is en zonder meer zal leiden tot totale verwijdering van de TGG.”
Volgens Rijkswaterstaat is die zorg echter onterecht, want Deltares zou in eerdere onderzoeken hebben laten zien dat er geen sprake is van verkitting.
Hoge kosten afgraving
Een andere zorg van het waterschap zijn de potentiële hoge kosten voor afgraving van de zeedijk. Volgens Poppelaars is het onontkoombaar dat ze de dijk in de toekomst door de zeespiegelstijging moeten versterken. Als de TGG dan alsnog weg moet, kan dat alleen tegen zeer hoge kosten. Zo kostte het afgraven van de dijk in Bunschoten maar liefst 30 miljoen euro, meldde EenVandaag.
Kortom, hier is het laatste woord nog niet over gezegd. Zolang de risico’s aanwezig blijven neemt het waterschap de zeedijk niet over. Rijkswaterstaat blijft in gesprek met het waterschap om hier samen uit te komen.
